Antoni Ludwiczak

Duchowieństwo i religia

Antoni Ludwiczak, urodzony 16 maja 1878 roku w Kostrzynie Wielkopolskim, to postać, która na trwałe wpisała się w historię Polski jako duchowny katolicki, bibliotekarz oraz społeczny działacz. Jego życie i działalność były nie tylko oddane służbie dla Kościoła, ale także dla społeczności lokalnej, w której aktywnie uczestniczył.

Warto zaznaczyć, że zmarł tragicznie 17 czerwca 1942 roku w Hartheim, a jego śmierć, będąca wynikiem brutalnych działań okupacyjnych, przyczyniła się do uznania go za męczennika w obliczu historycznych wydarzeń dotyczących II wojny światowej.

Życiorys

Antoni Ludwiczak był synem Jana i Salomei z domu Pawela. Ukończył Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu oraz seminarium duchownego w Gnieźnie i Poznaniu. Po roku 1900 zaangażował się w działalność Ligi Narodowej. Był jednym z założycieli konspiracyjnego Towarzystwa Tomasza Zana.

Pełnił funkcję proboszcza w parafii w Chełmcach, będącej w pobliżu Inowrocławia. Jako działacz, przez wiele lat sprawował urząd prezesa Towarzystwa Czytelni Ludowych oraz był członkiem zwyczajnym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W 1918 roku uczestniczył jako delegat w Polskim Sejmie Dzielnicowym, a od kwietnia 1920 roku przewodniczył Warmińskiemu Komitetowi Plebiscytowemu.

W 1921 roku założył pierwszy w Polsce uniwersytet ludowy, który powstał w Dalkach, obecnie dzielnicy Gniezna. W 1919 roku został prezesem Narodowego Stronnictwa Ludowego oraz pełnił funkcję posła na Sejm Ustawodawczy w latach 1919–1921. Był także członkiem klubu Narodowego Zjednoczenia Ludowego.

Niestety, w listopadzie 1939 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Gestapo. Spędził czas jako więzień w niemieckich obozach koncentracyjnych w Stutthofie, Sachsenhausen oraz Dachau. Zginął tragicznie w komorze gazowej w austriackim Hartheim.

Ordery i odznaczenia

W międzywojennym okresie Antoni Ludwiczak został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które potwierdzają jego wkład w historię oraz zasługi dla narodu polskiego. Oto lista odznaczeń, które otrzymał:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 17 września 1932 roku,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, nadający mu honor w dniu 30 kwietnia 1925 roku,
  • Srebrny Wawrzyn Akademicki, uhonorowano go 7 listopada 1936 roku.

Przypisy

  1. Dziennik Polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu w grudniu 1918, Poznań 1918, s. 107. [dostęp 17.03.2022 r.]
  2. Biblioteka Sejmowa- Parlamentarzyści II RP. [dostęp 11.08.2014 r.]
  3. M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 461 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej”.
  4. Kronika religijna. U nas. Odznaczenie kapłanów i zakonnic. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 7, s. 184, 1925.
  5. M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  6. M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 435 „za zasługi na polu oświecenia ludu polskiego”.
  7. Tadeusz Rzepecki, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919, Poznań 1920, s. 286.
  8. Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 578.
  9. Wojciech W. Szafrański, Witalis Ludwiczak – prawnik z olimpijskim paszportem, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004, s. 7, ISBN 83-7177-235-1, OCLC 69573962.

Oceń: Antoni Ludwiczak

★★★★★
Średnia ocena:4.79 Liczba ocen:7